Ares - bóg wojny, bitew i zwycięstw w starożytnej Grecji. Był dzielnym wojownikiem, ale reprezentował zupełnie inną stronę wojny niż jego siostra Atena. Ares był wojownikiem dla samej walki, wojownikiem zaciekłym i pełnym pasji. W Rzymie Ares był znany jako Mars. Ares był również czczony jako bóg rolnictwa. Wraz ze swoją ukochaną Afrodytą zrodził całą galaktykę bogów, w tym Erosa. Jest synem Zeusa i Hery (lub tylko Hery). Znane są atrybuty Aresa (Marsa). Na przykład włócznia i tarcza boga Marsa to dobrze znana kombinacja symboli stosowana w wielu dziedzinach.
Jakie były atrybuty boga Aresa?
Jakikolwiek znak boga wojny Aresa występował w mitologii greckiej i rzymskiej, prawie zawsze był to przedmiot kojarzony z wojną, działaniami wojennymi i bitwą. Bóg Ares jest odpowiednio przedstawiany - w pełnym stroju bojowym, w lśniącej złotej zbroi, z bronią (tarczą, a także włócznią i mieczem). Starożytni autorzy opisują Marsa jako silnego młodzieńca. Cały jego wygląd i atrybuty wskazują na sferę wojskową.
Atrybuty Aresa i Marsa, boga wojny, były nieco inne w tradycji rzymskiej i greckiej. Grecy mieli więc wizerunki zarówno włóczni, jak i miecza. W Rzymie jednak Mars zawsze trzymał w ręku tylko włócznię, nie było miecza.
Grecki Ares był nie tylko bogiem wojny i broni. Wcielał się nawet w te przedmioty, co można zobaczyć w różnych starożytnych tekstach. Tam imię Ares może odnosić się do broni, opisując, jak Ares pragnie krwi swoich wrogów. Aresowi, jako bogu wojny, często przypisywano różne zjawiska z tej sfery, więc jego funkcje były bardzo zróżnicowane. Ares był imieniem samej wojny, Ares był także imieniem wydarzeń, które miały miejsce, a Ares mógł być imieniem odwagi wojowników.
Ares był synem Zeusa i Hery (w starożytnym Rzymie bogów Junony i Jowisza). Ze wszystkich bogów był on jednak najmniej lubiany przez Zeusa. W słynnych słowach Zeus powiedział do Aresa, który wrócił z pola bitwy z ranami odniesionymi podczas wojny trojańskiej. Zeus uważa go za zdradzieckiego. Zeus grozi nawet, że zrzuci Aresa z Olimpu, mimo że sam Zeus i jego ojciec.
Mars w starożytnym Rzymie pełnił jeszcze jedną niezwykłą funkcję, również związaną z bronią. Tam modlono się do Aresa o ochronę przed rdzą. Chodziło zarówno o rdzę, która atakuje metal, jak i o choroby roślin. Metal mógł również służyć jako materiał do produkcji broni wojskowej i materiałów rolniczych. W rezultacie Mars stał się również bogiem płodności. A Ares w starożytnej Grecji nie miał już żadnych cech rolniczych.
Krzyże
Najważniejszy wizerunek na tarczach wojowników chrześcijańskich. W Europie, gdzie krucjaty i Zakon Szpitalników, Templariusze, Krzyżacy wyznaczali pewien rytm życia, krzyż był popularny.
W Rosji, sądząc po zdjęciach, nie bardzo. Oto jedyny wizerunek krzyża na tarczy, jaki udało się znaleźć redaktorom "Ludoty".
Jerzego Zwycięzcy w Juriew Polskim, jednym z miast Władimira-Suzdala w Rosji. Pochodzi z XII-XIII wieku.
"Nie dlatego, że jest związany z Polską, ale dlatego, że znajduje się na polu, a dokładnie na Suzdalskim Opolem.
Tarcza i włócznia boga Marsa
Najbardziej znanym symbolem Marsa, boga wojny, jest połączenie jego tarcza i włócznia.. Ares jest słynnym bogiem wojny, więc jest nie do pomyślenia bez odpowiednich atrybutów. Zarówno Mars wśród Rzymian, jak i Ares wśród Greków zawsze byli przedstawiani jako dostojni, silni młodzieńcy odziani w zbroje. Używano zarówno tarczy, jak i włóczni czy miecza. Włócznia była bardziej powszechna niż miecz. Tarcza i włócznia stały się w końcu jednym symbolem, który był popularny w różnych okresach.
Grupa rzeźbiarska "Mars i Wenus". Muzea Kapitolińskie, Pałac Nowy, Galeria. Rzym.
Pojawienie się tarczy i włóczni Marsa
Ten emblemat boga Marsa był pierwotnie skarbem przechowywanym przez rzymskich królów. Włócznia miała mniejsze znaczenie niż tarcza. Była to raczej zwykła broń, gdyż Ares zawsze był bogiem wojny i bitwy. Broń symbolizuje jego wojowniczą naturę. Włócznia miała bardziej abstrakcyjne znaczenie, była też symbolem męskiej siły, męskiego "ja".
A jednak ten symbol boga Marsa, czyli włócznia, był pieczołowicie przechowywany przez królów rzymskich. Został on umieszczony w regiabudynek na Forum Romanum, głównym placu miejskim w Rzymie. Rhegium służyło jako rezydencja królów rzymskich lub jako miejsce, w którym przebywali oni przez pewien czas. Później budynek ten stał się siedzibą arcykapłana (wielki pontyfikat.).
Ważniejszą rolę odgrywały jednak atrybuty boga wojny Marsa, takie jak jego tarcze. Było ich 12, ale 11 było kopiami oryginalnej tarczy. Według legend, pierwsza tarcza Aresa spadła z nieba i została podarowana przez bogów. Zdołał ją odebrać panujący wówczas król - półlegendarny Numa Pompiliusz.. Rządził w latach 715-673/672 p.n.e. Pompiliusz zajął się kalendarzem i doprowadził go do bardziej uporządkowanej formy, założył różne kolegia obywatelskie, wprowadził niektóre święta.
Gdy tarcza Marsa trafiła w ręce króla, uznano to za dobrą wróżbę. Rzymianie postanowili, że ich państwo będzie zawsze zwycięskie, a rzymscy królowie będą władcami świata. Co więcej, sam Numa Pompiliusz twierdził, że gdy spadła na niego tarcza, usłyszał donośny głos, który wstrząsnął niebem. Był to najwyraźniej głos samego Marsa. Mars potwierdził niezwyciężoność Rzymu, dopóki niebiańska rzutka będzie trzymana przez jego królów i obywateli.
Aby chronić ten atrybut Marsa, Pompiliusz nakazał wykonanie 11 kopii tarczy.
W rezultacie wszystkie 12 tarcz - prawdziwych i fałszywych - trzymano razem. Król liczył się z tym, że jeśli wrogowie włamią się do regii, nie będą w stanie rozpoznać prawdziwej tarczy marsjańskiej i ukradną ją. Rzeczywisty artefakt jest nazywany ankilNazwa ta nadal budzi kontrowersje, jeśli chodzi o jej pochodzenie. W starożytności uważano, że źródłem jest greckie słowo, które tłumaczono jako "zakrzywiony". Według starożytnego greckiego pisarza Plutarcha ankyl oznaczał "ochronę noszoną na łokciu", a słowo to pochodzi od greckiego "łokieć".
Rysunek kości skokowej
Tarcza Marsa wyglądała jak elipsa z nacięciami wokół krawędzi. Na powierzchni znajdowały się też różne wzory. Tarcza ta nie stała się oficjalnym symbolem Rzymu, ale nadal odgrywała ważną rolę ikoniczną:
- W marcu, kiedy obchodzono święto Marsa, wszystkie 12 tarcz niesiono przez Rzym w uroczystej procesji. Zostały one przewiezione przez Saliikapłani kolegium, którego połowa członków należała do kultu Marsa. Salii zachowali tarczę przez resztę czasu.
- Przed wyruszeniem na wojnę tarcza nadana przez Marsa, wraz z włóczniami, była używana przez dowódców w rytuałach. Potrząsali bronią, aby przyciągnąć zwycięstwo.
- Jeśli jednak atrybuty nagle się poruszyły, dzwoniąc, uznawano to za zły omen. Oznaczało to, że zbliża się wojna lub inne nieszczęście.
- Ponieważ Ares i Mars byli nierozerwalnie związani z bronią i często przedstawiani w architekturze rzymskiej, tarcza tego boga również stała się osobnym elementem architektonicznym. Anchylus był umieszczany na armaturze, czyli elemencie dekoracyjnym w postaci broni lub innego sprzętu wojskowego.
Miecz i tarcza Marsa w średniowieczu
Mars i jego atrybuty pozostały znane po epoce starożytności. W szczególności Mars został uwieczniony poprzez swoją tarczę i włócznię w średniowieczu, a konkretnie w XVI w. To właśnie wtedy tarcza i włócznia Marsa zyskały swoją obecną formę.
W średniowieczu pojawił się symbol, w którym włócznia przechodziła przez tarczę, wychodząc z niej z trzonem na jednym końcu i czubkiem na drugim. Grot włóczni jest skierowany ku górze, w prawy górny róg.
Podstawą tego znaku była tradycja wywodząca się ze starożytności. W tamtych czasach bóg Mars był przedstawiany jako włócznia. To ponownie podkreśla jego związek z wojną i bronią.
W średniowieczu Włócznia Marsa pełniła przede wszystkim rolę jako symbol alchemiczny.. Oznaczał on jeden z metali, a mianowicie żelazo. Alchemiczny symbol żelaza był z kolei związany z ogniem, żywiołem rządzonym przez Marsa. Obejmuje to również "czerwona planeta. - Mars.który był również związany z wojną, ogniem, surowością.
Znaczenie tarczy i włóczni Marsa
Inne znaczenia włóczni Marsa
Po tym, jak włócznia stała się symbolem żelaza, przeszła jeszcze wiele zmian. Główne z nich dotyczyły przekształcenia atrybutu w personifikację płci męskiej.
Mars i jego atrybuty oznaczały cechy męskie - siłę, agresywność, wojowniczość, celowość, fizyczność. W rezultacie z czasem bóg Mars zaczął oznaczać także płeć męską. Włócznia Marsa stała się wyznacznikiem męskości u mężczyzn. Odgrywa również ważną rolę w botanice i biologii. Symbolem przeciwnym było... zwierciadło Wenus - personifikacja płci żeńskiej.
Wenus, bogini miłości, była rzymskim odpowiednikiem Afrodyty, bogini miłości. Jej prawowity mąż, Hefajstos, był czczony jako bóg kowali. Zadaniem Afrodyty było dawanie miłości i zakochiwanie się. Była kochanką Aresa, a Afrodyta miała z nim kilkoro dzieci. Na przykład Afrodyta urodziła Erosa. W legendach Hefajstos łapie oszustów za pomocą złotej sieci. Potem Hefajstos szydzi z Afrodyty i Aresa.
Włócznia Marsa ma również następujące znaczenie:
- w astrologii i astronomii - czerwona planeta Mars;
- w botanice - jedna z części kwiatu (pręcik);
- grupa samców u owadów, które prowadzą życie społeczne;
- Włócznia pełni funkcję logo firmy volvo; volvo jest producentem samochodów od 1927 r. Logo składa się ze srebrnego okręgu z włócznią, wewnątrz którego znajduje się białe volvo na niebieskim tle, co daje męski wizerunek oznaczający niezawodność (srebrny) i wyrafinowanie, oryginalność (niebieski).
Co to jest nauka
Pomimo skomplikowanej nazwy, istota nauki jest dość prosta. Heraldyka bada znaczenie symboli i kolorów użytych do stworzenia herbu. Na pierwszy rzut oka taka wiedza może wydawać się bezużyteczna, ale nie należy wyciągać pochopnych wniosków.
Heraldyka powstała podczas wypraw krzyżowych, a z czasem przejęła wiele tradycji rycerskich, odzwierciedlając życie i kulturę feudalnej Europy.
Herb może wiele powiedzieć o jego właścicielu: o jego mocnych i słabych stronach, o dewizie, o jego credo, a nawet o statusie społecznym. Aby to wszystko zrozumieć, wystarczy sięgnąć do wiedzy zgromadzonej przez wiele wieków badań.
Włócznia Aresa w mitologii greckiej
Włócznia, symbol Aresa, boga wojny, również odgrywała ważną rolę w mitologii greckiej. Tam pojawiała się razem z mieczem, ale to włócznia była częściej wymieniana. Starożytni autorzy opisują potęgę tej broni, jej ogromną siłę i śmiercionośność.
Pierwsza wzmianka o tym, jak Ares walczy włócznią, pojawia się w "Iliada Homera.. Ares w szaleńczej walce bawi się włócznią, jest ogromna, wykonana z brązu. W rzeczywistości, spośród wszystkich obecnych na wojnie trojańskiej, tylko bogini Atena zdołała odeprzeć rękę Aresa. Atena jest siostrą Aresa, a także patronką bitew. Atena reprezentowała walkę o pokój i spokój.
Włócznię, którą włada Ares, porównuje się czasem do ognia - jest płonąca i budzi strach.
Zbroja boga Aresa
Zbrojaktóry nosił Ares, był również jego ważnym atrybutem. W starożytnych tekstach Ares jest opisywany jako promienny, jakby ogarnięty ogniem. Jego zbroja też błyszczy, jest ze złota. Czasami mówi się, że są wykute z brązu.
Popiersie Aresa. Państwowe Muzeum Ermitażu, Sankt Petersburg.
Ares miał na sobie następujące elementy stroju wojskowego:
- kirys (zbroja, którą noszono na ciele i która składała się z płyt na klatkę piersiową i plecy);
- skwarki (w celu ochrony przedniej części nóg);
- pas bojowy;
- kask z herbem.
Mars. Muzeum Narodowe, Sztokholm.
Inne atrybuty Aresa
Również inne symbole Aresa były w taki czy inny sposób związane z wojną. Na przykład, jego rydwanw którym bóg wyruszył na bitwę. Lśnił jak zbroja Aresa, a lejce były wykonane ze złota. Rydwan został zaprzęgnięty z czterema końmi ziejącymi ogniem.. Czasami rydwanami są synowie boga wojny - Phobos (strach) i Deimos (przerażenie), jego dzieci z bogini Afrodyty, które pomagały Aresowi na polu bitwy.
Często wspomina się również o płonącej pochodni. Był on używany przez kapłanów Aresa do sygnalizowania rozpoczęcia bitwy między armiami.
Panowanie Marsa. National Gallery of Art, Waszyngton.
Znaczenie koloru
Nietrudno się domyślić, że w wykonaniu herbu ważny jest nawet najmniejszy, pozornie nieistotny szczegół, bez którego znaczenie symbolu heraldycznego uległoby zasadniczej zmianie. Heraldyka uwzględnia znaczenie symboli i kolorów zarówno łącznie, jak i oddzielnie. Można przypuszczać, że dopiero pierwsze wizerunki, które zaczęto umieszczać na sztandarach i zbrojach, miały charakter przypadkowy. Jednak w średniowieczu, w epoce powszechnego zamiłowania do mistycznych cech tych lub innych zjawisk i bytów, w epoce, w której ludzie starali się dostrzec w otaczającym ich świecie ukryte znaczenie i boskie objawienie, symbolom i kolorom przypisywano szczególne znaczenie.
Znaczenie kolorów w heraldyce jest szczególnie duże, ponieważ to one w pierwszej kolejności skupiają uwagę. Ponadto kolor ten dodatkowo charakteryzuje właściciela herbu. W heraldyce stosuje się siedem kolorów: dwa metale i pięć emalii. Początkowo używano tylko czterech kolorów, ale z czasem paleta poszerzyła się przez mieszanie barw. Osobnym rodzajem barw heraldycznych są futra - gronostaj i wiewiórka.
Zastanówmy się więc nad podstawowym znaczeniem kolorów w heraldyce.
Miecz Marsa
Ares był znany nie tylko w Rzymie i Grecji, ale także wśród innych ludów. Na przykład, był czczony przez plemię koczownicze HunówPlemię Hunów, które żyło w Azji Środkowej, na Kaukazie i w Europie Wschodniej. Naukowcy doszli do tego wniosku głównie dzięki niezwykłemu artefaktowi zwanemu Miecz Marsa lub Miecz Boga.. Miecz boga Aresa był w posiadaniu Attyla, legendarny król Hunów..
Attyla panował w latach 434-453. Attyla jest znany z jednoczenia plemion i licznych kampanii. Wiadomo, że Attyla, król Hunów, prowadził wyprawy na Bizancjum i Italię. W ten sposób Attyla stworzył ogromną potęgę. Obszar, na którym panował Attyla, rozciągał się od Renu do Wołgi. Attyla jest obecnie częścią skandynawskiej legendy. To o nim pisano, że Attyla zyskał sławę. Attyla został uhonorowany wieloma legendami, a jedna z nich dotyczyła jego miecza. Mówiono, że Attyla otrzymał ją od bogów.
Miecz Marsa (Attyli) jest również głównym dowodem na to, że Ares był akceptowany i czczony przez Hunów. O tym, skąd wziął się miecz i jak trafił do Attyli, można przeczytać w Historyk gotycki Jordanes. Z kolei materiały i informacje o tym, jak powstał miecz, zaczerpnął od późnoantyczny historyk Priscus z Panium.. W każdym razie, we wszystkich opowieściach miecz jest pochodzenia boskiego.
Miecz Attyli został znaleziony przez pasterza, który poszedł po ranną krowę. Wykopał on miecz, który został wdeptany w ziemię, i zaniósł go Attyli. Attyla natychmiast wziął miecz za znak, że jest teraz władcą świata. Miecz dawał mu prawo do podbijania wszystkich krajów.
W rezultacie Attyla, król Hunów, używał miecza zarówno jako broni, jak i symbolu, że miecz został nadany przez bogów i jest błogosławieństwem dla władcy. Co więcej, Attyla używał miecza w sposób demonstrujący jego moc - co ostatecznie potwierdza, że miecz Attyli był pochodzenia boskiego.
Attyla zamienił też miecz w coś na kształt berła. Miecz stał się symbolem władzy i niezwyciężoności króla Hunów Attyli.
W XI wieku odnaleziono miecz, który mógł być mieczem Attyli. Jest jednak prawdopodobne, że miecz ten został stworzony przez węgierskich królów z tej dynastii. Królowie węgierscy z dynastii Arpadów.. Wierzyli, że Attyla jest ich przodkiem, a miecz potwierdzał ich prawo do władzy.
Większość uczonych uważa jednak, że "Miecz Attyli" powstał w X wieku i w rzeczywistości nie jest mieczem Attyli. Miecz jest obecnie przechowywany w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu.
Flora heraldyczna
W heraldyce rośliny są nie mniej ważne niż wizerunki zwierząt. Wykorzystanie różnych roślin w heraldyce ma długą historię. Najczęściej spotykanym obrazem wśród roślin jest obraz róży. Królowa kwiatów często zajmuje honorowe miejsce w herbach różnych rodzin szlacheckich. Zgodnie z prawami heraldyki tylko członkowie rodziny królewskiej mogą ozdabiać swój herb wieńcem lub girlandą z róż. Innym popularnym symbolem roślinnym jest lilia. Symbolizuje on czystość, świętość i niewinność.
Figurki fantastycznych zwierząt, zwykle zaczerpnięte z folkloru lub mitologii.
Wśród tych wizerunków najczęściej spotykane są na herbach gryfy, feniks, syrena, słynne bazyliszki, oczywiście Pegaz. Obecne były także ziejące ogniem smoki.
Błędem byłoby twierdzenie, że w heraldyce używano tylko fantastycznych stworzeń. Na herbach domów i państw często pojawiały się orły, antylopy, konie i salamandry, pantery i jelenie, wilki i lwy.
