Herb osobisty Davida Paga (Montgomery, Wielka Brytania). "W polu srebrnym czarny lew lampart w złotej koronie, w towarzystwie trzech czerwonych lilii heraldycznych, dwóch na głowie, jednej na czubku. Nad tym wszystkim tarcza: czteroczęściowa, w pierwszym i czwartym polu czerwonym złoty lew z odwróconą głową, w drugim i trzecim polu złotym trzy odcięte czarne głowy dzika (2, 1)".
Lilia heraldyczna - znaczenie symbolu, wizerunek kwiatu na herbach rodzin i miast. Ze względu na ich ważne znaczenie symboliczne stylizowane róża i lilia, które są szczególnie określane jako "heraldyczne", odgrywają ważną rolę w heraldyce, o czym będzie mowa poniżej. W tym miejscu ograniczymy się do podania, że niektórzy autorzy wyrazili podejrzenie, iż francuska "lilia" (fluer de lis, fr.) nie jest nawet związana z kwiatem lilii, nawet nazwa (giglio, it.), która bardzo (bardzo bardzo bardzo) przypomina nazwę kwiatu irysa (giajo-lo, it.; Iris florentina, lat.).
Od ropuch do lilii
Historia rozpoczyna się w 482 r., kiedy młody Chlodwig z rodu Merowingów został królem Franków. Zależało mu na podbiciu wszystkich obszarów rzymskiej Galii, dlatego wkrótce rozpoczął wojnę z sąsiadami.
Ale aby poprowadzić swoich wojowników do walki, potrzebował symbolu.
A Chlodwig wybrał dla siebie niezwykły sztandar: biały, na którym widniały trzy złote żaby. Nie wiadomo, co ropuchy miały na myśli. Jednak barbarzyńskim władcom - a Frankowie byli jednym z nich - nie brakowało niezwykłych symboli.
Bitwa pod Tolbiac, fragment gobelinu z chorągwiami Chlodwiga (źródło zdjęć)
Według najbardziej rozpowszechnionej, choć na wpół legendarnej wersji, ropucha przekształciła się w lilię w następujących okolicznościach. W 496 r. słynny już Clovis walczył z Alemanami pod Tolbiac. Wynik bitwy nie był korzystny dla Franków, a król przyrzekł przed swoją armią, że przyjmie chrześcijaństwo i swój lud, jeśli Jezus pomoże mu zwyciężyć. Wśród wojowników Klodiusza było wielu chrześcijan, a usłyszawszy te słowa, zaczęli walczyć tak zaciekle, że wyrwali zwycięstwo z rąk Alemanów.
Clovis został ochrzczony w Reims, które stało się wspólnym miejscem koronacji królów Francji. Na pamiątkę tego wielkiego wydarzenia zmienił sztandar królewski. Nosił teraz błękitny sztandar ozdobiony złotymi liliami. Kolor niebieski został wybrany na pamiątkę św. Marcina z Tours, czczonego przez Franków. Legenda głosi, że był tak miłosierny, iż rozciął swój niebieski płaszcz na pół, aby okryć marznącego żebraka. Lilie symbolizowały duchowe oczyszczenie, jakie przynosi chrzest. W ten sposób półtora tysiąca lat temu narodził się najstarszy herb w Europie.
Intrygant i szpieg Richelieu
Jej życie w powieści Dumasa kończy się smutno, ale sprawiedliwie. Atos dowiedział się o kobiecie z piętnem na ramieniu, o której opowiedział mu jego przyjaciel D'Artagnan. Domyślał się, że jego była żona nadal żyje i nadal sieje wokół siebie zło. Wymyślił sobie, że ją zniszczy, ale teraz musiał działać dla pewności. Atos wynajął kata z Lille, który dokonał aktu zemsty, ścinając głowę nieszczęsnej kobiecie i topiąc jej ciało w rzece.
Alexandre Dumas wziął na warsztat prawdziwą postać historyczną, intrygantkę Lucy Hay, jako postać "mojej pani". Była damą dworu Karola I i faktycznym szpiegiem kardynała Richelieu. Lucy Hay, hrabina Carlisle, była w intymnym związku z księciem Buckingham. A kiedy ich romans został zakończony decyzją księcia, piękna hrabina była wściekła. Zwróciła się do Richelieu, aby dokonać czysto kobiecej zemsty na Buckinghamie.
"Złoty płomień Karoliny
W 751 r. major Pepin Krótki obalił ostatnich Merowingów i przejął władzę w królestwie Franków. Nowa dynastia została nazwana na cześć syna Pepina Krótkiego, Karola Wielkiego, jednego z najważniejszych władców Francji.
Karol stworzył Cesarstwo Zachodnie, dla którego wybrał nowy symbol, tzw. oriflamme. Nazwa sztandaru pochodzi od łacińskich słów oznaczających "złoto" i "płomień".
Karol Wielki z oryflammą
Jana na Wzgórzu Laterańskim przedstawiają Chrystusa, który wręcza Karolowi Wielkiemu szkarłatny sztandar cesarstwa ze złotym krzyżem na trzonie. Opis tego sztandaru zachował się w Pieśni o Rolandzie.
Cesarz i Joffrois z Anjou prowadzą ich przeciwko Arabom z oriflamą. To jest sztandar Piotra: dawniej nazywano go "Roman", a teraz nosi nazwę "Montjoie".
"Montjoie" to część okrzyku wojskowego Francuzów, który w całości brzmiał "Montjoie Saint-Denis". Tłumaczenie tych starofrancuskich słów nie jest znane historykom. Przyjmuje się jednak, że mieli na myśli: "Naszą obroną jest św. Dionizy".
Judaizm
Hebrajskie "shushanna", "shushan"[3] w tłumaczeniach tekstów biblijnych oznacza zwykle "lilię", ale może też oznaczać wiele innych roślin: amarylis, narcyz, jaśmin, różę, lotos, zawilec, hiacynt itp.
- Godło plemienia Judy.
- Znak archanioła Gabriela i ufność w Panu:
"Ja będę rosą dla Izraela; zakwitnie jak lilia...". Księga Ozeasza 14:6
W świątyni króla Salomona "A nad filarami zrobił korony na podobieństwo lilii" (III Krl 7). Lilia - pożądanie, miłość, piękno. Lilia - piękno, selektywność, elegancja.
Do starożytnej chtonicznej symboliki płodności nawiązują odniesienia do lilii[4] jako symbolu erotycznego w biblijnej Pieśni nad Pieśniami (2,2; 5,13):
"Jakie lilie wśród cierni, mój ukochany wśród panien" Pieśń nad Pieśniami (2, 1-2) "Twój brzuch jest okrągłą misą, w której nie wyczerpuje się wonne wino; twój brzuch jest stosem pszenicy umeblowanym liliami" tamże (7, 2)
"Leluia" to stylizowana lilia, tradycyjny motyw dekoracyjny w sztuce żydowskiej z okresu średniowiecznych gett w Holandii.
Lilia w kabalistyce oznacza zmartwychwstanie.
Lilie w herbie Francji
Pod rządami synów Karola Wielkiego jego imperium rozpadło się. W 987 r. na tronie Francji zasiadła nowa dynastia - Kapetyngów.
Epoka pierwszych Kapetyngów zbiegła się w czasie z narodzinami heraldyki europejskiej. Kiedy w XII wieku rozpowszechniły się herby, we Francji nie trzeba było niczego wymyślać - wszyscy dobrze znali błękitny sztandar królewski ze złotymi liliami. Herbem królestwa francuskiego była błękitna tarcza z wieloma złotymi liliami.
Stał się on tak popularny, że w herbach wielu prowincji i miast Francji znajdują się lilie na błękitnym polu. Lilia bezpośrednio konkuruje z orłami i lwami o pierwsze miejsce wśród najczęściej występujących figur heraldycznych.
W symbolice chrześcijańskiej kwiat ten oznaczał czystość i niewinność, a w herbie był interpretowany jako znak królewskości.
W czasie wojny stuletniej królowie angielscy zaczęli używać lilii francuskiej w swoich herbach - na znak, że przysługuje im korona Francji.
Wkrótce po zawarciu rozejmu w Brugii w 1375 r. Karol V zmienił herb królów francuskich, zmniejszając liczbę lilii. Na niebieskiej tarczy widniały teraz trzy duże złote kwiaty. Symbol używany przez lojalnych poddanych króla Francji różnił się znacznie od tego, który nosili zwolennicy angielskich najeźdźców.
Linki
- Na Wikimedia Commons znajdują się pliki multimedialne dotyczące lilii heraldycznej
- Na Wikimedia Commons znajdują się pliki multimedialne dotyczące Fleur-de-lis
- Fleur-de-lis.
- Pochodzenie Fleur-de-Lis
| Figury herbowe inne niż heraldyczne | ||
| Naturalny |
| |
| Sztuczna strona |
| |
Chwalebny król Henryk
Kolejna wielka zmiana nastąpiła, gdy we Francji wybuchły wojny religijne między katolikami a hugenotami. Na tronie królestwa zasiadł niespodziewanie ulubieniec narodu, Henryk IV.
Król był znany z tego, że w ciągu swojego życia sześciokrotnie zmieniał wiarę - najpierw przechodził na stronę protestantów, a następnie ponownie stawał się katolikiem.
Został koronowany na chrześcijańskiego króla Francji i po raz kolejny zmienił swój herb.
W końcu Henryk był z urodzenia królem Nawarry. To małe iberyjskie królestwo leżące na granicy z Francją stało się nie tylko częścią jednego państwa, ale także jego herbem, który łączył francuskie lilie i złote łańcuchy Nawarry na czerwonym polu. Mimo że Nawarra była biedna i słabo zaludniona w porównaniu z Francją, tytuł władcy Nawarry był równy tytułowi władcy Francji. Oba herby zajmowały równie zaszczytne miejsce.
Aż do Wielkiej Rewolucji Francuskiej państwo zachowało bogaty herb domu Burbonów. Dwie tarcze herbowe, francuska i Nawarry, podtrzymywane przez dwa anioły i otoczone łańcuchem najwyższych orderów francuskich, św. Michała i św. Ducha, zwieńczone niebieskim płaszczem królewskim ze złotą koroną.
Emblematics
| Lilia, przewyższająca większość innych kwiatów słodyczą zapachu, smukłością i pięknem. "Jak mówi Colombier, jest on uważany za królową kwiatów i prawdziwą oznakę królewskiej wielkości. Jest także symbolem Trójcy Świętej - "jej trzy płatki symbolizują mądrość, wierność i męstwo, na których spoczywa królestwo". EMSI tab.10-15, s.147 |
Lilie
"Symbol ten wzywa nas, abyśmy wystrzegali się nadmiernego zamiłowania do ubrań i starali się nie czynić z nich najważniejszej rzeczy w życiu. Bez względu na to, jak umiejętnie przyozdobisz się w najwspanialsze szaty, jakie potrafi wykonać igła i czółenko, każde wnikliwe i wiedzące oko, pomimo twojej próżności, i tak będzie wolało piękno, które kryje się pod spodem. Przyrzeknij odtąd stosować się do zaleceń opartych na bogactwie kolorów sukni i zmyślnej pracy igły. Przyobleczcie się w pokorę, przywdziejcie ozdobę ducha łagodności i cichości, a wszystkie dary, które posiadacie, niech będą darami wiecznymi". EMSI tab.37-13, str.263 |
Lilie ...
| Lilia Piękny kwiat, o wspaniałym zapachu. "Symbol ten przedstawia głęboko ukryty skarb, w którym piękno, dobro i inne cenne cechy łączą się w jedno". EMSI tab.33-14, s.244 |
Biała lilia przewyższa wiele kwiatów pod względem luksusu i wspaniałości, ale nie trwa długo. Tak też człowiek musi się zestarzeć i zniknąć, od czego nie uchroni go miłosierdzie i opieka Boża" Hochberg, 1675.
Symbol z kropelką
Rewolucja zmusiła państwo do rezygnacji z "luksusów" starego reżimu. W 1791 r. uchwalono konstytucję, która ograniczała władzę króla i dawała szerokie uprawnienia Zgromadzeniu Narodowemu. Zgodnie z nową formą państwa pojawił się nowy herb - prosta owalna tarcza z trzema złotymi liliami i dużym napisem "Prawo i Król". W oczach ludu monarcha, do niedawna suwerenny władca, znalazł się na drugim miejscu.
W 1792 r. zniesiono monarchię, a Francja stała się republiką. W 1793 r. król Ludwik XVI został skazany na śmierć i stanął na szafocie. W opinii ówczesnych władców republika nie powinna mieć godła, które kojarzyło się z epoką dominacji szlachty i absolutyzmu. Z tego powodu Francja zyskała symbol w postaci wiązanki liktorskiej zwieńczonej czerwonym kapturem frygijskim - symbolizującym wolność. Wiązka związanych gałęzi z wbitym wewnątrz toporem kojarzyła się z Republiką Rzymską, którą Francuzi chcieli naśladować.
Starożytność
Główny atrybut minojskiej bogini Britomartis.
Biała lilia to kwiat Hery, który powstał, podobnie jak Droga Mleczna, z kropli jej mleka. Lilia to łoże Zeusa i Hery. Rzymianie czcili białą lilię jako kwiat Junony i emblemat nadziei. Jako znak dziewictwa lilia należy do Diany.
Jednocześnie jest atrybutem Afrodyty (Wenus), która według jednej z legend nadała kwiatowi (marce?) podobieństwo do fallusa osła, co wiąże kwiat z erotyczną, cielesną miłością i małżeństwem.
Białe lilie wplatane są także w płaszcz Zeusa Olimpijskiego i we włosy muz. Z tymi ostatnimi związany jest także lewantynowy, indyjski zapach (miód z pieprzem) - uważa się, że szczególnie sprzyja on duszy i wyobraźni.
Hades porywa Persefonę, gdy ta zbiera lilie i fiołki[2].
Pod sztandarami Napoleona
W 1804 r. Napoleon Bonaparte ogłosił się cesarzem Francuzów, a ceremonia koronacji odbyła się w Notre Dame de Paris. Cesarstwo potrzebowało nowego herbu. Wybrał złotego orła rzymskiego. Jednak przedstawiony na tarczy w kolorze antycznego błękitu. Płaszcz cesarza był czerwony, a herb otaczał łańcuch nowego najwyższego orderu ustanowionego przez Napoleona - Legii Honorowej.
Orzeł stał się ulubionym symbolem Pierwszego Cesarstwa. Przedstawiano go na sztandarach wojskowych, tunikach i hełmach żołnierskich, guzikach, medalach i odznakach pamiątkowych. Jednak po wojnie ojczyźnianej w 1812 r. Cesarstwo Francuskie popadło w ruinę, a heraldyka napoleońska została zapomniana.
W wirze wydarzeń
Po restauracji Burbonów herb królewski powrócił z pewnymi zmianami. W 1830 r. wybuchła nowa rewolucja, która wyniosła na tron "króla burżuazji" Ludwika Filipa Orleańskiego.
Próbował pokazać, że jest wielkim demokratą i postanowił udowodnić to herbem. Zamiast lilii na niebieskiej tarczy pojawiła się duża tablica z napisem "Karta Konstytucyjna". 1830". W świadomości króla oznaczało to, że konstytucja jest teraz ponad liliami królewskimi.
W 1848 r. rozpoczęła się nowa rewolucja. Francja ponownie stała się republiką, a pierwszym prezydentem został popularny polityk Ludwik-Napoleon (bratanek Napoleona I).
W 1852 r. prezydent odrzucił republikańskie decorum i stał się Napoleonem III. Rozpoczęła się era Drugiego Cesarstwa. Wraz z cesarzem powrócił herb napoleoński.
Ostatni Bonaparte przegrał wojnę z Prusami w 1870 r. i stracił koronę. Od tego czasu Francja pozostała republiką. Zgodnie ze starym zwyczajem nie posiada herbu, ale ma nieoficjalny symbol - wiązankę liktorską.
Podczas okupacji w czasie II wojny światowej reżim Vichy, kierowany przez niemieckiego protegowanego marszałka Henri Philippe'a Pétaina, wybrał na swój symbol labris - dwułopatkowy topór bojowy z rękojeścią w kształcie wiązki liktorskiej. Zwolennicy generała Charles'a de Gaulle'a ruszyli do boju pod symbolem "Francji Walczącej" - czerwonym lotaryńskim krzyżem o sześciu końcach.
Mimo burzliwej historii lilia francuska nie zniknęła. Można je znaleźć nie tylko na herbach, które tradycyjnie są używane przez potomków starych rodów arystokratycznych. Lilie widnieją na herbach i pieczęciach miast, prowincji i oczywiście na licznych francuskich pamiątkach. Ten kwiat heraldyczny, który rozkwitł w V wieku, kontynuuje swoje życie razem z Francją.
Postać emblematyczna
Znak lilii jest częścią symboliki Burbonów hiszpańskich, wielu herbów szlacheckich, takich jak polski Gozdaw i rosyjski Chrapowicki, Eton College i ruchu skautowskiego.
Z objaśnienia herbu Chrapowickich wynika, jakie znaczenie przypisywano lilii:
Jest on szczególnie ceniony jako znak dobrej nadziei i czystego życia, a kwiat ten jest podobny nie tylko ze względu na swój wygląd, czysty i jasny kolor, ale także ze względu na swoje wewnętrzne właściwości, przyjemny zapach, jakąś pożyteczną siłę, z tego powodu i ci, którzy używają lilii w swoich herbach, muszą być dobrzy, sprawiedliwi i uczciwi.
— Laker A.B.
§ 23. Rośliny // Heraldyka rosyjska. - 1855. Zarchiwizowano 10 sierpnia 2009 r.
Symbole miasta.
| Sprawdź, czy spełnione są kryteria encyklopedyczne. Być może treść tego artykułu lub sekcji jest arbitralnym zbiorem luźno powiązanych faktów, podręcznikiem, katalogiem lub nieistotną informacją o charakterze wiadomości. Proszę poprawić go zgodnie z zasadami pisania artykułów. Więcej szczegółów można znaleźć na stronie dyskusji. |
Znak lilii pojawia się na herbach i flagach następujących miast (gmin) i województw:
- Baton Rouge;
- Wiesbaden;
- Daugavpils;
- Detroit;
- Montreal;
- Nowy Orlean;
- Rokiskis;
- Santa Venus;
- St. Louis;
- Turku;
- Fleur-de-Lis[en]* (Malta);
- Florencja (miastu, którego herb przypomina kwiat irysa, poświęcony jest wiersz Aleksandra Błoka "Florencja, ty delikatny irysie...");
Herb Florencji
- Quebec (jest to również nieoficjalny symbol Franko-Kanadyjczyków[14]);
- Holenderska prowincja Flevoland;
- Norweska gmina Nærøy.
