Historia tatuażu: wzory tatuaży, historia tatuażu

Tatuaże towarzyszą człowiekowi od czasów starożytnych i choć kiedyś miały znaczenie sakralne lub były oznaką wyróżnienia, obecnie są charakterystycznym sposobem wyrażania siebie. Tatuaż artystyczny może podkreślać indywidualność i być klejnotem dla jego właściciela. Aby jednak była ona doskonałej jakości, należy zwrócić się do profesjonalistów. W Nowosybirsku w salonie tatuażu "Rewolucja" pracują mistrzowie, z których usług na pewno będziesz zadowolony. Tatuaże artystyczne o dowolnej złożoności i stylu - dla mistrzów studia nie ma rzeczy niemożliwych.

Przed XVIII wiekiem: Europa i zamorskie impresje

Mówiąc o historii amerykańskiego tatuażu, powinniśmy zacząć od Europy - to właśnie stamtąd pochodzą ci, którzy uczynili amerykańską kulturę tatuażu taką, jaką widzimy ją dzisiaj. Naukowcy antropologiczni badający to zjawisko doszli do wniosku, że tatuaże były powszechne wśród pierwszych chrześcijan wszędzie tam, gdzie wyznawcy tej religii byli mniejszością i byli prześladowani, np. wśród Koptów i chrześcijan syryjskich. Graffiti z krzyżami, ukryte przed wzrokiem, zastąpiło noszone przez nich sakramentalia. W późniejszym okresie w Europie tatuaż został zakazany przez władze kościelne, ponieważ był sprzeczny z nakazami biblijnymi, ale był dozwolony wśród krzyżowców, którzy szli na śmierć za wiarę w odległych krajach. Zakazy religijne zahamowały rozwój kultury tatuażu w Europie, a pojawiła się ona ponownie dopiero po rozpoczęciu aktywnej żeglugi morskiej.
Samo słowo "tatuaż" weszło do użycia w XVIII wieku dzięki opłynięciu kuli ziemskiej przez Jamesa Cooka, angielskiego nawigatora, odkrywcę i badacza. Marynarze, którzy podczas rejsów na Pacyfik i wyspy Pacyfiku zetknęli się z zupełnie nowymi dla nich kulturami i tradycjami, starali się przywieźć do domu dowody tego, co zobaczyli, między innymi w postaci malowideł na skórze wykonanych według tubylczych metod.

Archiwum Obrazów Historycznych/CORBIS/Getty Images

Mahsette Kuyab, wódz plemienia Cree. Autorem rysunku jest Karl Bodmer.

Przeczytaj także: Leczenie pudrowego tatuażu brwi na co dzień, wskazówki i porady

Przed przybyciem Europejczyków do Nowego Świata istniała oczywiście ich własna sztuka tatuażu, ale tradycje rdzennych Amerykanów nie miały wpływu na rodzącą się kulturę tatuażu europejskich kolonistów: po zapoznaniu się ze sposobami tatuowania żeglarze rozwinęli swój własny wizualny język tatuażu.

Lena Katina i Yulia Volkova ogłosiły powrót zespołu Tatu

2 października 2021 r., podczas rozmowy z fanami na swojej stronie na Instagramie Lena Katina ogłosił powrót zespołu Tatu (t.A.T.u). Posługując się hashtagiem #tatucomeback, napisała następujące słowa.

- Oficjalny hołd dla Tatu odbędzie się wiosną 2022 roku, a ja i Julia weźmiemy w nim udział" - zachwyciła fanów Lena Katina.

Wcześniej byli soliści zespołu "Tatu" odmówili wzięcia udziału w koncercie "200 na rozdrożu", w którym wystąpili m.in. Elena Kiper, Sergey Galoyan и Walery Polienko - autorzy wielu przebojów Tatoo. Ich projekt jest zaplanowany na 20 listopada 2021 r. Szczególną krytykę skierowała na niego Katina. Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać.

Sergiy Galoyan: Nie będzie hołdu w 2022 r.

- Chłopaki, nie będzie żadnego "hołdu" z 2022 r., nie wyraziłem na to zgody i nie zamierzam. Lena Katina, umie negocjować ze wszystkimi stronami" - napisał na swoim profilu Siergiej Galojan.

Kompozytor zamieścił również informację, zgodnie z którą od 2 października 2022 r. zakazuje Elenie Katinie wykonywania utworów "I'm crazy", "They won't get us", "Half an hour" oraz kilku innych piosenek Tattoo, w napisaniu których brał udział.

Zgodnie z treścią dokumentu, zakaz publicznego wykonywania wymienionych utworów związany jest z "publicznymi wypowiedziami" Leny Katiny, "szkalowaniem jego reputacji", "niedostosowaniem wizerunku artysty do formatu tworzonej muzyki" oraz "stwarzaniem przeszkód" w programie "200 na liczniku".

Opowiadanie Siergieja Galojana

Elena Kiper: Po co walczyć w ten sposób?

Na ten temat wypowiedziała się również Jelena Kiper.

- Lena Katina zamieściła adres hołdowniczy dla świata w 2022 roku. Na wszystkich czeka kolejny wspaniały koncert, jest super! Z jedną poprawką. Nasz program "200 na liczniku" też jest oficjalny" - pisze Kiper. - Sergey Galoyan jest zły i ja go rozumiem. Na wykorzystanie naszych piosenek zarówno Lena Katina, jak i organizatorzy spotkania będą musieli uzyskać od nas zgodę. Bez nas nie można wykonać ani "Nie dopadną nas", ani żadnego innego utworu. Dlaczego tak bardzo się kłócimy? Powrót zawsze jest fajny!

Sergey Galoyan, Elena Kiper, Lena Katina, Leonid Dzyunik (były menedżer firmy Tatu) i Yulia Volkova, 2013. Zdjęcie: instagram.com/sergiogaloyan

- Oczywiście będziemy dalej śledzić tę popieprzoną historię. Ale ogólnie rzecz biorąc, jest to najlepszy przykład tego, jak nie należy prowadzić interesów, jak negocjować za kulisami i nie prać publicznie brudów (dotyczy to wszystkich osób zaangażowanych w te wydarzenia). Nie rób tego" - skomentował autor rosyjskiego kanału Shuffle Telegram, krytyk muzyczny Oleg Karmunin.

Seria Tatuaż

- Również z fajnych wiadomości - serial o Tatu z naszym udziałem na jednej z największych platform streamingowych. O tym wkrótce! - obiecała Lena Katina.

Julia Wołkowa potwierdziła wiadomość o powrocie skandalizującego duetu 3 października 2021 r. Według niej, w 2022 r. powstanie również hołd oraz serial telewizyjny.

Grupa Tatu pojawiła się w 2000 r. z piosenką "I've gone mad". Od początku istnienia grupy Red and Black wydali trzy albumy i podbili świat muzyki. W 2011 r. wykonawcy hitu "They won't get us" zaprzestali współpracy, skupiając się na projektach solowych. W latach 2012-2014 Elena Katina i Yulia Volkova kilkakrotnie występowały razem jako Tatu. Soliści rozstali się ze skandalem.

Przeczytaj także: Własnoręcznie wykonana maszynka do tatuażu - instrukcja krok po kroku montażu maszynki indukcyjnej lub rotacyjnej

"Dziękujemy za Pugaczową i Rotaru": co fani i krytycy sądzą o hołdzie dla tatuażu

5 listopada 2021 r. ukazał się hołd dla zespołu t.A.T.u. (Tatu) - "200 nadjeżdżających pojazdów". Jest to album składający się w całości z coverów, więc nie szukajcie tu piosenek w wykonaniu Leny Katiny i Julii Wołkowej. Ale jest też duet Alla Pugacheva i Sofia Rotaru!

Posłuchaj okładek

XVIII wiek: tatuaże marynarzy - religia, przesądy i prawo do chluby

Tatuaże marynarzy były całkowicie charakterystyczne. Wzory te, będące rodzajem splodge'u, czyli sztuki ludowej, opierały się na czytelnych wizerunkach, takich jak imię czy twarz matki (lub ukochanej kobiety). Częstym motywem były symbole chrześcijańskie, takie jak krzyże, różańce i sylwetka Matki Boskiej: podobnie jak krzyżowcom, żeglarzom Kościół wybaczał swobodę w obchodzeniu się z ich ciałami i samymi świętymi symbolami.

Osobnym gatunkiem były tatuaże z amuletami (żywioły morza były nieprzewidywalne, a w tamtych czasach łatwo było się zgubić w kampanii). Marynarze często tatuowali sobie na stopach wizerunki świń i kogutów, zazwyczaj na czubkach stóp, ponieważ wierzono, że posiadacz takiego tatuażu nie utonie. Dlaczego za ratownictwo morskie odpowiedzialne były takie zwierzęta lądowe jak koguty i świnie? Logika jest prosta: na statkach bydło przewożono w drewnianych klatkach, a w razie katastrofy statku znajdujące się w nich zwierzęta miały duże szanse na wydostanie się na brzeg i ucieczkę.

Wizerunki koguta i świni jako amulety przeciwko śmierci w morskich falach

Oczywiście nie wszystkie ozdoby ciała marynarzy miały głębokie znaczenie - niektóre były po prostu dla zabawy i dla rozjaśnienia trudów długiego rejsu: pojawiły się raczej frywolne obrazki i seksualizowane wizerunki kobiet. Marynarze chwalili się takimi tatuażami swoim towarzyszom w portowej tawernie przy kubku gorącego napoju i podziwiali je podczas długich wacht.

To właśnie nieskomplikowana ikonografia tatuażu marynarskiego dała początek stylowi, który dziś nazywamy oldschoolowym. Są to rysunki o stosunkowo prostych kształtach, obrysowane grubą czarną linią i wykonane prostymi kolorami. Styl ten opierał się na komponencie semantycznym - czyli na prostej i czytelnej symbolice (religijnej, patriotycznej, odnoszącej się po prostu do radości i przyjemności życia). Techniki są w dużym stopniu uzależnione od ówczesnych możliwości - nie było maszyn do pisania, które umożliwiałyby tworzenie drobniejszych linii i bardziej wyszukanych kolorów.

John Pratt/Keystone Features/Getty Images

Dziewiętnasty wiek: od portu do narodu

Pierwsze salony tatuażu zostały otwarte w portach, gdzie skupiała się ich klientela. Oczywiście nie chodziło tylko o marynarzy powracających z morza, ale także o właścicieli ziemskich, którzy chętnie robili sobie tatuaże. Były to osoby z "klas niższych", często z marginesu społecznego, a więc mniej skrępowane kanonami społecznymi. Jeśli marynarze zaszczepili modę na tatuaże na morskich granicach Nowego Świata, to zjawisko wędrownych cyrków i jarmarków - zwanych w Ameryce sideshows - również odegrało rolę w propagowaniu tej kultury w głębi lądu.

Co to jest? Już pod koniec XVII wieku podróżnicy przywozili wytatuowanych "dzikusów" - z Filipin i innych odległych archipelagów - do Europy, a następnie do Ameryki i pokazywali ich publicznie wraz z innymi "ludzkimi osobliwościami". Takie pokazy cieszyły się dużym powodzeniem. Wkrótce cyrkowcy zdali sobie sprawę, że nie jest konieczne posiadanie w swoim programie zagranicznego gościa, jeśli mogą stworzyć własnych wytatuowanych ludzi. Artyści pokrywali swoje ciała rysunkami, wymyślali wymyślne historie o tym, że zostali porwani podczas podróży i przymusowo wytatuowani, a także zarabiali dobre pieniądze, występując na jarmarkach i w tzw. muzeach grosza, gdzie można było obejrzeć "osobliwości".

Fine Art Images/Heritage Images/Getty Images

Mężczyzna z tatuażem (autor nieznany), XIX w.

Przeczytaj także: Tatuaż ze swastyką. Znaczenie tatuażu swastyka. Szkice i zdjęcia tatuażu swastyki

Później, gdy publiczność miała już dość opowieści o porwaniach i dzikich wyspach, cyrkowcy znaleźli nowe podejście: wytatuowani ludzie stali się wzorem niewiarygodnej odwagi, znosząc tysiące ukłuć igłą. Kolorowe billboardy ogłaszały: "Patrzcie, niesamowity wytatuowany człowiek, który wytrzymał 100 000 ukłuć igłą!". - i ta liczba igieł interesowała widzów nawet bardziej niż same rysunki.

Tam, w namiocie targowym, każdy mógł zrobić sobie tatuaż: pierwszymi samoukami byli ci sami tatuażyści, którzy w ciągu dnia występowali dla gapiów, a wieczorem siadali do swojego rzemiosła. Dla wielu osób, które później stały się sławnymi tatuażystami, pierwszym impulsem do podjęcia pracy w życiu były wrażenia z tego, co zobaczyli na objazdowych targach tatuażu w całym kraju.

Biblioteka Kongresu

Amerykańska cyrkówka Maude Wagner, 1907 r.

Opinie o salonach

Nowoczesne materiały i sprzęt wysokiej jakości, profesjonalni mistrzowie salonu - gwarancja doskonałego rezultatu, niezależnie od tego, czy jest to tatuaż artystyczny czy makijaż permanentny. Na oficjalnej stronie internetowej lub na forach miejskich można znaleźć pozytywne opinie o salonie tatuażu "Revolution" w Nowosybirsku, potwierdzające wysoką jakość świadczonych usług.

Jeśli postanowiłeś ozdobić się artystycznym tatuażem lub wykonać wysokiej jakości makijaż permanentny, Salon "Revolution" jest do tego najbardziej odpowiednim miejscem.

Koniec XIX i początek XX wieku: od subkultury do kultury

Pod koniec XIX wieku w Ameryce zaczęto otwierać pierwsze stałe salony tatuażu, które nie są związane z portami lub bazami wojskowymi - czyli przeznaczone nie tylko dla pierwotnej grupy docelowej. Tam mistrzami z reguły byli już ludzie z wykształceniem plastycznym, a zjawisko tatuażu przestało być losem marginalnych grup ludności.

Z kolei Amerykanie byli wynalazcami pierwszej elektrycznej maszynki do tatuażu. W 1891 r. Samuel O'Reilly złożył wniosek patentowy na swój wynalazek. Była to zmodyfikowana wersja pióra Edisona, urządzenia do kopiowania dokumentów pisanych ręcznie, które robiło wiele małych nakłuć w papierze i pozwalało na wstrzykiwanie przez nie atramentu. O'Reilly przystosował urządzenie do stosowania na skórze, co diametralnie zmieniło branżę tatuażu: o ile wcześniej proces ten był długotrwały i pracochłonny, a jego efektem były małe, proste rysunki, o tyle nowy wynalazek pozwolił na przyspieszenie procesu, dzięki czemu powstawały większe obrazy oraz delikatniejsze i bardziej skomplikowane linie.

Wniosek patentowy Samuela O'Reilly'ego

Osobny wkład w historię amerykańskiego tatuażu wniosła Japonia. Kiedy w drugiej połowie XIX wieku Japonia otworzyła swoje granice, przybywający tam podróżnicy, w tym Amerykanie, nie mogli nie zauważyć misternych, wyszukanych wzorów, które pokrywały plecy i ręce półnagich robotników na ulicach miast. Amerykanie, już wcześniej zafascynowani tatuażami dzięki widowiskom, zaczęli aktywnie tatuować się japońskimi wzorami. Być może to właśnie żywe zainteresowanie imigrantów pozwoliło Japończykom na ponowną ocenę własnej sztuki tatuażu, która wcześniej była w ich kraju zakazana i miała niemal kryminalne konotacje.

Połączenie z japońską kulturą tatuażu nadało jej oldschoolowy wygląd. Amerykańscy tatuażyści XX wieku wiele nauczyli się od swoich japońskich kolegów. Tatuażysta Norman Collins, który pracował pod pseudonimem Sailor Jerry, a później został nauczycielem słynnego tatuażysty Dona Eda Hardy'ego, w latach sześćdziesiątych prowadził długą korespondencję z mistrzem z Japonii - wymieniali się szkicami i opowiadali sobie o swoich pracach. Później Ed Hardy i inne gwiazdy starej szkoły udoskonalili ten styl, wykorzystując "surowe" ludowe obrazy i charakterystyczną kolorystykę oraz dodając japońską precyzję i ozdobne elementy.

sailorjerry.com