Jak wykonuje się tunele w uszach: opis i konsekwencje zabiegu

Tunele i zatyczki do uszu są rodzajem piercingu. Wiele osób uważa ten sposób upiększania swojego ciała za dość ekstrawagancki, a nawet ekstremalny. Tunele uszne nie są jednak nowym zjawiskiem w świecie body art. Pierwotnie były one kojarzone jedynie z ozdobami uszu plemion afrykańskich i indonezyjskich. Następnie duże przekłuwanie uszu stało się znakiem rozpoznawczym pewnych subkultur muzycznych. Tunele powróciły do współczesnej mody około dziesięć lat temu i od tego czasu nie straciły na aktualności.

Jak powstają tunele?

Sposób wykonania tuneli w uszach zależy bezpośrednio od tego, czy ucho było już wcześniej przekłute, czy nie. Jeśli płat nie został przebity, procedura jest następująca

• Miejsce wkłucia i igła są dezynfekowane, a miejsce przyszłego otworu jest zaznaczane;
• W porozumieniu z klientem płat jest przekłuwany;
• Wstawia się tymczasowy kolczyk i pozostawia ranę do zagojenia;
• Po upływie jednego do dwóch tygodni do otworu wkłada się specjalny kolczyk o średnicy 1-2 mm, który smaruje się w celu lepszego przesuwania i nawilżenia skóry.

Jeśli ucho zostało przekłute wcześniej, pierwsze trzy kroki są pomijane, a rozstępy są wprowadzane natychmiast. Można to zrobić na kilka sposobów. W przypadku pierwszego przekłucia odpowiednie jest stopniowe rozciąganie otworu w kilku etapach. Rozmiar otworów usznych zwiększa się stopniowo z każdą wizytą w salonie. Szybkie rozciąganie tunelu za jednym razem jest dość ryzykowną metodą i nadaje się tylko dla doświadczonego piercera.

Oprócz rozciągania, otwory uszne można powiększyć przez nacięcie lub przedziurawienie skalpelem. Metoda nakłuwania za pomocą okrągłej rurki o ostrych krawędziach nazywana jest przekłuwaniem. Ta metoda jest szybsza, ale też znacznie bardziej bolesna. Ponadto w przypadku tej metody istnieje ryzyko rozerwania płatka ucha.

Ważne: przekłuwanie uszu w celu wykonania tunelowania nie powinno być wykonywane podczas choroby, ponieważ układ odpornościowy organizmu jest osłabiony i podatny na infekcje. Niewskazane jest również przekłuwanie u dziewcząt w pierwszych dniach cyklu miesiączkowego - w tym okresie próg bólu jest szczególnie niski.

Rodzaje przekłuć uszu

Kolczyki tunelowe są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach. Tradycyjnie można je podzielić na kilka grup:

• Małe - nie więcej niż 5-8 mm: są najmniej traumatyczne dla płatka ucha;
• Średni - 8-10 mm: jest to standardowy i najczęściej spotykany rozmiar;
• Duże - ponad 10 mm: taka biżuteria przyciąga uwagę i wygląda raczej ekstremalnie.

Jeśli chodzi o wzornictwo, wybór kolczyków jest niemal nieograniczony.

Jeśli chodzi o typ, to kolczyki tunelowe są bardzo zróżnicowane:

• klasyczne tunele - przeznaczone do otworów przelotowych w uchu;
• Zatyczki - używane, gdy otwór jest zamknięty;
• Kolczyki z masywnym elementem biżuteryjnym i obciążnikiem. Stosuje się je w celu powiększenia otworu usznego lub zapobiegania przerostowi.

Jeśli chcesz, możesz kupić zarówno klasyczne pierścionki, jak i bardziej oryginalną biżuterię wykonaną z różnych materiałów. Nie zaleca się jednak używania plastikowych lub drewnianych tuneli do rozciągania przy pierwszym przekłuwaniu. Lepiej wybrać biżuterię tytanową - jest bezpieczna i całkowicie hipoalergiczna.

Czy można dokręcić otwory?

Im większy tunel, tym bardziej widoczna pozostaje blizna. Nowoczesne technologie kosmetologiczne i techniki chirurgii plastycznej pozwalają na całkowite pozbycie się blizn. Otwory o minimalnej średnicy (6-8 mm) w większości przypadków zagoją się same, nie pozostawiając śladów po nieudanych eksperymentach z młodości. Blizna, która pozostała, wygląda jak zwykłe przekłucie kolczyka.

Trudności zaczynają się, gdy konieczne jest usunięcie otworu o średnicy 40 mm lub większej. Aby je ukryć, konieczna jest interwencja chirurga plastycznego. Obwisła część płata jest przecinana i zakładany jest biodegradowalny materiał szewny.

Ile kosztuje wykonanie tuneli w uszach?

Cena kolczyków w tunelu zależy od kilku czynników:

• czy płatek ucha został przekłuty, czy też należy założyć tylko odcinek;
• Wybrana metoda wykonania tunelu - za pomocą rozwiertaka, nacięcia chirurgicznego lub perforacji;
• Konieczność znieczulenia i koszt znieczulenia;
• koszt dylatatora i podstawowego kolczyka, jeśli zostały zakupione w salonie.

Ważną rolę odgrywa również polityka cenowa poszczególnych salonów. Nie należy jednak skąpić na tę procedurę, ponieważ zdrowie jest droższe niż wątpliwe "oszczędności" na kolczykach u nielicencjonowanych specjalistów.

Jak dbać o tunele uszne?

Otwór w płacie stanowi otwartą ranę, do której łatwo mogą wniknąć bakterie chorobotwórcze. Dlatego miejsce wkłucia należy kilka razy dziennie poddawać działaniu środków dezynfekujących - roztworu chlorheksydyny lub furaciliny. Nie należy używać jodyny, alkoholu ani wody utlenionej - powodują one oparzenia i podrażniają powierzchnię rany. Do leczenia należy używać wyłącznie czystych rąk i sterylnego tamponu.

Pielęgnacja tuneli usznych nie jest łatwym zadaniem i musi być wykonywana w sposób odpowiedzialny.

Ponadto należy przestrzegać następujących środków ostrożności:

• Uszy po wykonaniu tuneli należy chronić przed kurzem i brudem. Dlatego w pierwszym tygodniu wychodzenia z domu najlepiej przykryć płat plastrem antybakteryjnym;
• Przez pierwsze kilka tygodni należy nosić włosy spięte w kucyk lub warkocz, aby chronić przekłucie ucha. Nie należy nosić zbyt ciasnych czapek ani czapek z grubej wełny, ponieważ mogą one uszkodzić uszy;
• W pierwszych dniach zaleca się spanie na plecach. Jeśli nie jest to możliwe, należy codziennie zmieniać poszewkę na poduszkę;
• Przez miesiąc nie należy chodzić do sauny, saunarium ani opalać się na plaży;
• nie należy nadużywać samodzielnego rozciągania - jeśli rozciąganie otworów w płatach przebiega w kilku etapach, lepiej robić to pod nadzorem specjalisty;
• Nie należy nosić kolczyków z ciężarkami: chociaż przyspieszają one proces rozciągania, mogą uszkodzić płatek, a nawet doprowadzić do jego pęknięcia.

Ostrożnie! Niewielka, półprzezroczysta lub lekko żółtawa wydzielina w ciągu pierwszych kilku dni po przekłuciu jest normalnym zjawiskiem. Jeśli jednak pojawi się ropa lub wydzielina utrzymuje się dłużej niż dwa tygodnie, należy skonsultować się ze specjalistą.

Rehabilitacja

Początkowo po zabiegu chirurgicznym może wystąpić stan zapalny, przekrwienie i obrzęk tkanek otaczających tunel. W miejscu interwencji chirurgicznej może wystąpić wzrost temperatury. Węzły chłonne za uszami i na szyi mogą być lekko obrzęknięte. Objawy te są reakcją obronną organizmu na uszkodzenie integralności tkanek biologicznych.

Jeśli dojdzie do zakażenia lub zanieczyszczenia, wraz z zapaleniem wydzielany jest wysięk ropny. Stan uszkodzonej tkanki musi być dokładnie monitorowany. Jeśli temperatura ciała wzrasta, zaleca się konsultację z lekarzem. W procesie gojenia może dojść do martwicy i złuszczania powierzchownych warstw naskórka. Proces ten nie trwa dłużej niż 10 dni.

Zwykle organizm młodego człowieka łatwo sobie z tym radzi. W salonach kosmetycznych, które wykonują takie zabiegi, martwy naskórek usuwa się za pomocą noża medycznego i środków antyseptycznych.

W początkowej fazie okresu rehabilitacji występuje silny wysięk. Wysięk ten, jeśli nie wystąpiły żadne powikłania, powinien być przejrzysty, z lekkim żółtawym odcieniem. Levomikol, maść o właściwościach regenerujących, przeciwzapalnych i bakteriobójczych, stosuje się w przypadku wystąpienia ropnej wydzieliny.

Podczas gojenia w pobliżu uszkodzonej tkanki mogą pojawić się keloidy, czyli guzowate narośla zbudowane z włókien łącznych w skórze. Występowanie tych rozrostów tkankowych jest spowodowane indywidualnymi cechami fizjologicznymi organizmu. Keloidy mogą być łatwo usuwane przez kosmetologów.

Jest to zabronione w okresie rehabilitacji:

• Rozpuścić włosy, które wejdą w kontakt ze zranioną tkanką i mogą zainfekować powierzchnię rany;
• dotykanie obszaru operacyjnego obcymi przedmiotami lub rękami;
• Noś nakrycie głowy;
• do opatrzenia rany należy użyć roztworów alkoholu, weredyny i jodyny.

Aby uniknąć komplikacji i silnego bólu, należy uzbroić się w cierpliwość i rozciągać tunel powoli. Proces taki może trwać 12-18 miesięcy, ale ryzyko wystąpienia negatywnych skutków i trwałego dyskomfortu jest znacznie ograniczone.

Tunele w uszach: konsekwencje

Tunele przeszywające wyglądają spektakularnie, ale jeśli się o nie odpowiednio nie zadba, mogą mieć nienajlepsze skutki. Najczęstsze z nich są następujące:

• Reakcja alergiczna - swędzenie, pieczenie, obrzęk płata, łuszczenie się skóry. W przypadku wystąpienia alergii należy niezwłocznie udać się do lekarza, który zaleci podanie leku antyhistaminowego, a następnie poprosi kolczyka o wymianę biżuterii. Tytan jest uważany za najbardziej hipoalergiczny materiał. Stal chirurgiczna jest gorsza, ponieważ jest pokryta niklem.
• Pęknięcie płata - występuje w przypadku nadużywania zbyt ciężkiej biżuterii oraz w przypadku pośpiesznego, niekontrolowanego rozciągania piercera;
• Blizna keloidowa - różni się od zwykłej blizny tym, że jest bardziej gęsta i ma jasny kolor. Jest to dość częste w przypadku pospiesznego rozciągania ucha. Blizny są usuwane chirurgicznie;
• Necrosis (martwica martwej tkanki) - jeśli krążenie krwi w danym obszarze małżowiny usznej jest zaburzone, tkanka stopniowo obumiera. W ciężkich przypadkach konieczna jest nawet amputacja chorej części ciała;
• sepsa (zatrucie krwi) - objawia się obrzękiem płata i gorączką. Jeśli nie podejmie się natychmiastowego leczenia i nie rozpocznie się podawania antybiotyków, konsekwencje mogą być tragiczne;
• Wrzód (blo-wout) - pojawia się, gdy płat jest rozsuwany w pośpiechu. Wyrostek może być usunięty tylko przez chirurga. Po usunięciu narośli należy odczekać około sześciu miesięcy i dopiero wtedy rozpocząć rozciąganie tuneli.
• Porażenie nerwu twarzowego jest jednym z najpoważniejszych możliwych skutków nieprawidłowo wykonanego wkłucia i niewłaściwej pielęgnacji. Może to być spowodowane zakażeniem, które wdarło się do rany. Ból i uczucie ciężkości za uchem, zmniejszona wrażliwość na smak potraw lub drętwienie wokół małżowiny usznej powinny być natychmiast leczone.
• Utrata słuchu - jeśli wkłucie nie zostanie wykonane prawidłowo, może dojść do urazu ucha. Jeśli po zabiegu wystąpią problemy ze słuchem, zaleca się konsultację z otolaryngologiem.

Wszystkich powikłań można łatwo uniknąć, przestrzegając wszystkich zasad pielęgnacji tunelu, a piercing może wykonać tylko wykwalifikowany technik.

Możliwe powikłania

Nieprawidłowa, niedbała opieka jest przyczyną powikłań. Niektóre z nich można łatwo leczyć, w bardziej skomplikowanych przypadkach konieczna jest pomoc chirurga:

1. Jeżeli do budowy tuneli zostanie wybrany niewłaściwy materiałMożna temu łatwo zaradzić, wymieniając zatyczki na stalowe lub drewniane, stale smarując płatek olejkiem z drzewa herbacianego i stosując niewysuszające środki antyseptyczne.
2. Jeśli płatek ucha jest zbyt szybko rozciąganyMoże to doprowadzić do powstania narośli, którą można usunąć jedynie chirurgicznie, w znieczuleniu miejscowym.
3. Zakażenie jest jednym z najbardziej nieprzyjemnych powikłań niewłaściwej pielęgnacji. W przypadku infekcji najlepszym rozwiązaniem jest leczenie antybiotykami, a najgorszym - usunięcie części płatka ucha. Można tego jednak uniknąć, stosując się do wszystkich instrukcji mistrza.
4. Szybkie rozciąganie tunelu prowadzi do wzrostu szorstkiej tkanki łącznej - keloid. Jest on usuwany chirurgicznie.
5. Niektóre materiały mogą powodować reakcję alergicznąPowoduje to obrzęk ucha. W takim przypadku należy po prostu wymienić materiał na hipoalergiczny.

Zdjęcia tuneli w uszach

Tunele w uszach wyglądają oryginalnie i zawsze przyciągają wzrok. Ze zdjęcia można wybrać żądany rozmiar i kształt elementu dousznego, można otrzymać klasyczną wersję z pierścieniem lub bardziej dyskretne małe zatyczki z minimalną ilością ozdób. Bardziej ekstrawaganckim rozwiązaniem są bardzo duże tunele, które są odpowiednie dla osób zdecydowanych i niekonwencjonalnych.